Is er al een maand voorbij?

Bijna een maand op Bali, wat is het elke dag weer genieten. De tijd vliegt en zodoende schiet het typen van een verhaal er bij in. 
Om te beginnen met hetgeen waar het vorige verhaal stopte: Lovina. Een weekend weg met 11 Nederlanders in Noord-Bali. In totaal 200 kilometer en 9 uur op de brommer, behoorlijk rit (lees: houten reet) voor ons onervaren rijders. Onderweg stoppen we regelmatig bij een uitzichtpunt, aapjes en bezienswaardigheden. Met als hoogtepunt onze stop bij de Gitgit watervallen waar we op een prachtig gelegen plekje het water in duiken. Aangekomen in Lovina huren we een boot en varen langs de Balinese kust. Op zondag ochtend gaat om 5.45 de wekker, een uur de Balizee op om dolfijnen te zien. En die zien we! Zo'n 50 dolfijnen zwemmen aan onze, en 100 andere bootjes met vroege vogels, voorbij. Genieten!
De foto's op Facebook en deze verhalen doen vermoeden dat het een soort vakantie is. Dat is het deels ook, maar er wordt wel degelijk gewerkt (9 tot 5 op kantoor, met af en toe is een snipperochtendje). Sobek bestaat deze maand 25 jaar dus was er 2 weken geleden een groot feest waarbij elke werknemer familieleden mee mocht nemen. Sta je dan alleen. Veel inwoners van Bali zijn van oorsprong niet Balinees. Komen o.a. van Java, Sumatra en Flores en om die reden was ik niet de enige zonder familieleden in de buurt. Er werd door de organisatie traditioneel Balinese kleding gedragen, een soort jurk. Bijzondere ervaring deze dag!
Doordeweeks op kantoor hield ik me bezig met het organiseren van een vrij groot business-to-business evenement, the Paddle Awards 2014. Na het schrijven van een voorstel, een draaiboek, een tijdsschema en een budgeting werd me het volgende mede gedeeld: Helaas hebben we het evenement moeten cancellen omdat er niet voldoende werknemers gevonden zijn die zich 100% willen inzetten, doordat we 10 evenementen in 3 maanden organiseren zijn werknemers verzadigd geraakt. Al het werk van de eerste weken voor niks. Mooie plannen, geen uitvoering. Even slikken, en door... Met iets leukers: als Europese stagiair mag ik voor het bedrijf een concurrentieanalyse uitvoeren bij de grootste concurrenten op Bali. In de praktijk betekent dat 3x raften op kosten van Sobek, samen met een van de Robins. We gaan ons voordoen als toeristen en als mystery guests de bedrijven analyseren. Dat zijn mooie opdrachten, morgen de eerste!
Terwijl 'tall' Robin op Java zat zijn 'small' Robin en ik met 3 collega's van Sobek naar Amed gegaan. Een snorkel- en duikplaatsje gelegen aan de oostkust. We verblijven in een homestay op 10 meter lopen van de zee. In die zee voor ons huisje was het snorkelen niet noemenswaardig, behalve het volgende: een witte waterslang zit gedurende 10 minuten achter een heremietkreeft aan, een schitterend schouwspel. In Amed snorkelen we bij een Japans scheepswrak en een tempel, wat een machtig mooie onderwaterwereld.
Woensdag is onze gezamenlijke vrije dag, die we meestal besteden als een dag in het weekend: strand, touren en bintang. Op woensdagavond is onze vaste futsalavond en spelen we 2 uur lang in The Big Ball, een van de vele overdekte kunstgrasvelden hier in de buurt. Elke week spelen we minimaal 2x 2 uur futsal met als resultaat een hoop spierpijn en een drijfnat tenue. Heerlijk om ook hier te kunnen voetballen. Het niveau verschilt per week en per locatie, vaak is het eerste uur bloedserieus en het tweede wat meer voor de leuk. In principe zouden we elke avond van de week ergens mee kunnen doen.
Tijdens de vele gesprekken die we voeren en het vele Indonesisch wat we horen zijn we achter een hoop woorden gekomen die hetzelfde zijn in het Nederlands: stopcontact (stopkontakt), handdoek (handduk), paskamer (kamar pas), kortsluiting, wastafel, blunder, gratis, ronde. Daarnaast een hoop etenswaren: loempia, mihoen, kroepoek, sambal etc.
In onze straat wonen alleen maar locals en dat vinden we helemaal niet erg. In contact komen met de plaatselijke bevolking is een van de mooiste dingen die er is. Mensen zijn zo open en aardig, ze willen ons altijd iets aanbieden wat je bijna niet kán weigeren. Tegenover ons wonen een hoop kinderen die we vaak op bezoek hebben. Dansen, televisie kijken, voetballen en stoeien: ze kunnen er geen genoeg van krijgen. Ook op het moment dat wij even rust willen staan ze te kloppen aan de deur, soms is dat lastig maar vooral fantastisch om leuke dingen te doen met die kids. Ze zijn met heel weinig al tevreden, kunnen zich een hele middag bezig houden met een stuk piepschuim bijvoorbeeld. Zelf een vlieger in elkaar zetten van een plastic zak en wat hout, geweldig om bezig te zien. 
Aankomend weekend gaan we met z'n drieën naar Nusa Lembongan, een paradijselijk eiland voor de kust van Bali. Het weekend daarop met een aantal Nederlanders naar de Gili's, een groep eilanden voor de kust van Lombok. Ook zijn we nog van plan naar het grootste waterpark van Indonesië te gaan, gelegen op Bali. Genoeg dingen om naar uit te kijken tijdens de werkweek!
Omdat er op deze site weinig ruimte is voor foto's plaats ik die allemaal op Facebook... (Ja opa, oma en oma:dat wordt Facebook aanmaken)